Geleneksel Su Bulma Yöntemleri
Charles Richet

https://www.zdergisi.istanbul/makale/geleneksel-su-bulma-yontemleri-86

Radyestezi, maddelerin yaydıkları ışınımların veya enerji alanlarının herhangi bir cihaz olmaksızın algılanması yoluyla bunların yerleri, durumları veya çeşitli özellikleri hakkında bilgi verme yeteneğidir. Radyestezi kelimesi, Grekçede ışınım anlamına gelen “radi” ve hassâsiyet anlamına gelen Latince “esthesie” kelimesinden meydana gelmiştir. İnsan bedenindeki titreşim alanlarının, canlı ya da cansız nesnelerin enerji alanlarıyla rezonansa girdiğine inanılmaktadır.

Çağlar boyunca radyestezinin birçok şekilde uygulandığı görülmektedir. Genel olarak iki ayrı radyestezi yöntemi vardır: çatal çubuk yöntemi ve sarkaç yöntemi. Târihte daha çok çatal çubuk yöntemi kullanılmıştır.

Radyestezinin bugünkü biçimiyle MÖ 6 bin yıllarında mevcut olduğuna dâir kanıtlar vardır: Büyük Sahrâ’nın kuzeyinde, Tassili yakınlarında keşfedilen mağara resimleri arasında radyestezi işlemi yapar şekilde çizilmiş sığır çobanı tasvirleri mevcuttur. Bu resim bilindiği kadarıyla bir radyesteziste âit ilk temsîlî çizimdir. Güney Afrika Cumhûriyeti’nde de benzer mağara resimlerine rastlanmıştır. Bu resimlerin Neolitik Çağ’a âit oldukları tahmin edilmektedir. Mısır medeniyetinde de radyestezinin kullanıldığı bilinmektedir. Ayrıca Hititlerde mâden arama amacıyla radyestezinin kullanıldığını gösteren deliller bulunmaktadır. İnkalarda da bu yöntemin bilindiğini gösteren oyma şekiller vardır. Bu da bize radyestezinin dünyânın her tarafına yayıldığını ispatlamaktadır.

Yunanlar, günümüzde olduğu gibi, hem su ve mâden cevheri aramak için hem de gâipten haber vermek amacıyla kullandıkları radyestezi sanatına “rhabdomancy” adını vermişlerdir. Her iki uygulama türünü de kapsayan bu terim, çubuk ve gâipten haber verme kelimelerinden oluşturulmuştur. Roma’da MS 500 yıllarında Büyük Theodorus’un, devlet vekîli Cassiodorus’a su aracıları bulması için emir verdiği kaynaklarda mevcuttur. Ayrıca Rossiter Raymond, “Radyestezi Çubuğu” adlı makâlesinde Persler, İskitler ve Medlerde radyestezinin gâipten haber verme amacıyla kullanıldığını belirtmiştir.

Roma İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra bütün okült sanatlarla birlikte zayıfl ayan radyestezi, Rönesans ile tekrar canlanmıştır. XVI. yüzyılın sonlarında radyestezi, İngiltere kraliçesi I. Elizabeth’in kalay aramaları için Almanya’dan radyestezistler getirtmesine yol açacak kadar yaygınlaştı. XVII. yüzyılda ise radyestezistlerin mâden damarlarının tespit edilmesinde yararlılıkları kesinlikle kabul edilmekteydi. XVII. ve XVIII. yüzyılda radyestezi, özellikle Avrupa’da en parlak dönemini yaşamıştır. Radyesteziyi su bulmak için sistematik bir tarzda kullanan ilk kişi muhtemelen Beau-Soleil Baronesi olmuştur. Ancak baronesin çalışmaları, mâden aramaya yönelik çalışmaların yanında ikinci planda kalmıştır.

Martin Luther’in 1518 yılında radyestezi uygulamalarını kınamasından sonra, radyestezi faâliyetleri daha çok karanlık güçlerin işi olarak mütâlaa edilmeye başlanmıştı. Radyestezistler, bu inancın doğurabileceği tepkilerden korunabilmek amacıyla bâzı önlemler almayı ihmal etmiyorlardı. Örneğin radyestezi çubuğunu vaftiz ediyorlardı.

XVIII. yüzyılın ikinci yarısında, Alman mâdencilerinin radyestezistlerden yararlanma âdetinin giderek terk edildiğini görüyoruz. En son resmî radyestezist de 1778 yılında mâdencilik yetkilileri ile arasında çıkan anlaşmazlık sonucu işten çıkartılmıştı. Bundan sonra radyestezi azalmış ve Güney Fransa’ya kaymıştır.

Psikolojik tedâvilerden mâdenciliğe kadar geniş bir alana sâhip olan ve gizli bir ilim olarak târif edilen radyestezi, hâlen kullanılmaktadır.

KAYNAKÇA

A. H. der Bell, Practical Dowsing-A Symposium, London, G. Bell & Sons, 1965.
Barret, W., Besterman, T., The Divining Rod, New York, University Books, Inc., 1968.
Dorey, S., “La Radiesthésie”, Nostra, No.361 (7 March 1979), p. 19.
Elliot, J. S., Dowsing: One Man’s Way, London, Neville Spearman, 1977.
de France, H., The Elements of Dowsing, London, G. Bell&Sons, 1948.
Graves, T., Dowsing: Its Techniques and Applications, London, Turnstone Press, 1976.
Hillman, M., “Divining the Unknown”, Fate & Fortune, Issue 6, p. 8.
Hitching, F., Pendulum: The Psi Connection Glasgow, Fontana, 1977.
Mermet, A., Principles and Practice of Radiesthesie, London, Stuart and Watkins, 1976.
Willey, R. C, Modern Dowsing, Arizona, Esoteric Publications, 1976.
Williamson, T., “Dowsing Achieves New Credence”, New Scientist, Vol. 81, No. 1141 (8 February 1979), p. 371.